Uzman Psikolog Özge Özcan diyor ki; Emme reflexi bebeklerin doğuştan itibaren sahip oldukları bir olgudur. Yenidoğan bebeğin yegane işi emmek ve böylelikle doyum sağlamaktır. Dış dünya ile olan bağını ağız çevresi ile kurar. Bebekler 4. Aylarından itibaren anneleri yanlarında olmadıklarında kendilerini güvende hissedebilmek ve rahatlayabilmek için bazı eşyalara ihtiyaç duyarlar. Bu bir mendil, battaniye, yumuşak oyuncak, olabilir. İngiliz psikanalist D.Winnicot bu eşyalara ‘geçiş nesnesi’ adını vermiştir. Winnicott’a göre bu nesneler bebeğin tam uykuya geçerken kullanmadan edemediği ve endişeye karşı bir savunma niteliği taşımaktadır. Bu nesne her ne ise önemli olmayı sürdürür. Ebeveynler bu nesnenin bebek için taşıdığı değeri fark eder ve bir yere giderken de yanlarında götürürler. Geçiş olguları 4-12 aylar arasında görülüp, ileriki yıllarda da 3-4 yaşa kadar önemini sürdürebilmektedir. Daha sonraları büyüyen ve ilgi alanı genişleyen çocuk bu nesneyi kendiliğinden bırakabilir. Ancak ileri zamanda yaşanan herhangi bir yoksunluk durumunda tekrar ortaya çıkabilir.
Bebekler huzursuz olduklarında rahatlamak için kendiliğinden bir geçiş nesnesi seçmemişlerse kendi bedenlerine dönebilirler. Bu zamanda parmak emme davranışı ortaya çıkar. Böyle bir durumda bebeklerinizi yavaşça kucaklayıp, şefkatli bir ses tonu ile onu rahatlatmak, okşamak ve ihtiyaçlarını karşılamak yararlı olacaktır. Çünkü parmak emmek rahatlatan annenin yerini alan bir durumdur. Bebekler rahatlamak için gerginlik durumlarında, dişleri çıkarken, acıktıklarında, sütten kesildiklerinde, uykuya geçerken parmak emebilirler. Bu durum bebeklik ve ilk çocukluk dönemlerde normal olarak karşılanabilr.Ancak 3-4 yaşına doğru azalması beklenir. Bu ileriki yaşlara taşınan parmak emmede çocuğa benzer rahatlama duygusunu yaşatacak farklı bir alan bulmak gerekir. Bu alanı bulamayan çocuk parmak emme davranışından vazgeçemez. Böyle durumda aile çocuğa öfkelenip, bundan kurtulması için bir takım yöntemler geliştirmeye çalışır. Acı oje sürmek, ele vurmak, eli bağlamak, kızmak, eleştirmek bu olumsuz yöntemlerden bazılarıdır. Ancak çocuk bu durumlara maruz kaldığında stres düzeyi artar ve parmak emme davranışını daha çok gösterir. Bu durumda ailenin endişe düzeyi arttığından bir uzmana danışmakta fayda vardır.
